Eerst gaan we terug in de tijd. Wat was de aanleiding om te komen revalideren bij ons?
“In september 2018 viel ik flauw en kwam hierbij hard met mijn hoofd op het aanrecht terecht. Ik hield er een hersenschudding en hoofdpijn aan over. De hersenschudding genas en mijn hoofdpijn bleef. Daarbij had ik ook nekklachten. Eerlijk gezegd dacht ik dat dit met hard werken en doorzetten wel over zou gaan. Ik ben nuchter en realistisch ingesteld en dacht dat het allemaal wel los zou lopen. Na mijn havo eindexamen in 2019 was ik toe aan een relaxte vakantie. Even ontspannen na maanden van hard werken. Dat lukte niet, hoe graag ik ook wilde. Mijn hoofdpijn bleef en ik kwam vermoeid terug van vakantie. Inmiddels had ik veel geprobeerd om mijn klachten te verminderen, maar ze bleven terug komen. Mijn kinderarts stelde uiteindelijk voor om een revalidatietraject bij jullie te volgen. Na de zomer 2019 heeft hij me aangemeld en ik kon in september 2019 op intake komen. Hierna ging het snel en begon mijn revalidatietraject.”
Of ze verwachtingen had, daar kan ze kort in zijn.
“Ik had geen hoge verwachtingen. Het leek me fijn als ik mijn nekklachten zouden afnemen en als ik tips zou krijgen om met mijn hoofdpijn om te gaan. Eigenlijk liet ik het op me af komen. Toen ik hoorde dat het traject 17 weken zou duren, schrok ik daar wel even van. Ik was net gestart met mijn hbo opleiding communicatie en het leek me pittig om dit te combineren.”
Ze ging van start en heeft veel geleerd.
“Mijn casusverantwoordelijke legde me alles uit: wat kon ik verwachten en wat werd van mij verwacht. Dat was fijn om te weten. Ik kreeg theorielessen over chronische pijn. Zo kwam ik erachter wat chronische pijn is en hoe mijn hoofd en lijf daarmee om gaan. Ook werd mijn conditie getest en werd een maatwerk trainingsschema voor me gemaakt. Ik ging mijn nekspieren trainen. Daarnaast had ik gesprekken met een ergotherapeut en een psycholoog. Een team ging met mij aan de slag en stond voor mijn gevoel om me heen.”
Vooral de gesprekken met de ergotherapeut en de psycholoog zetten haar aan het denken. “
Ja, die vond ik confronterend. Ik weet dat ik een doorzetter ben en mijn tanden op elkaar zet. Eigenlijk kwam ik erachter dat ik weinig voelde en niet goed naar mijn lichaam luisterde. Daar heb ik hulp bij gehad. Ik ben gedreven en die eigenschap kwam me nu goed van pas. Zo ging ik stapsgewijs dit proces van verandering door.”
De 17 weken vlogen voorbij voor Willemijn. Een echt omslagpunt had ze niet.
“Nee, de verandering ging geleidelijk. Halverwege mijn traject merkte ik dat dingen echt anders ging doen. Door het trainen van mijn nekspieren werd mijn nek sterker en als ik last krijg van een stijve nek, dan was het een teken om mijn oefeningen te gaan doen. Voor mijn traject zei ik vaak ja op vragen. Ook dat ging veranderen. Ik ging meer nadenken wat het effect zou zijn als ik ja zou zeggen. Door te luisteren naar mijn lijf en te voelen wat ik nodig had, ging ook steeds beter met mij.”
Hoe is nu met je chronische pijnklachten?
“Ik kan beter met mijn hoofdpijn om gaan omdat ik vaker rust neem. Hij is niet meer zo op de voorgrond aanwezig. De handvaten die ik van jullie kreeg zorgden daarvoor. Dat gaat niet ineens hoor. Het ruimte geven aan mijn hoofdpijn zorgde er in het begin voor dat deze juist erger werd. Nadat ik dit vaker ging doen, merkte ik dat de hoofdpijn ook minder werd.”
Wat doe je nu anders dan voordat je bij ons kwam?
“Ik zeg niet zo snel meer ja op iets. Eerst even nadenken en dan bedenken wat ik ga doen. Ik wandel regelmatig, lekker mijn hoofd leeg maken. Zwemmen gaat nu niet vanwege corona en dat mis ik. Thuis doe ik veel oefeningen, ik heb meer structuur gekregen en meer rust doet me goed. Het mooiste is eigenlijk dat ik meer durf te vertrouwen op mijn lichaam.”
Heb je nog een tip voor mensen die twijfelen om te komen revalideren bij ons?
“Die zou ik willen zeggen: wat heb je te verliezen? Losse behandelingen hielpen bij mij niet. De combinatie van fysieke en mentale begeleiding is heel fijn. Je krijgt inzicht in je pijn en je leefstijl. Het is een heel fijn team met elkaar. Iedereen is positief, ook naar elkaar. Er staat een team om je heen dat heel betrokken is. Het voelt warm, als een familiebedrijf. Durf je open te stellen en je krijgt er zóveel voor terug. Ik had deze resultaten niet kunnen bereiken zonder dit team. Mijn motto is: wie niet waagt, die niet wint. Dus waag de sprong en je gaat je echt beter voelen!”
